Sinds de sluiting van Ringling Bros. and Barnum & Bailey Circus in 2017 is de titel van grootste circus op aarde dichterbij gekomen. Het grootste circus ter wereld is momenteel een Duits circus dat tourt onder de naam van Circus Krone.
Het werd in 1905 gesticht door Carl Krone als een dieren expositie. Ook nu is het nog een van de weinige circussen die nog met een grote hoeveelheid dieren werkt. Ze reizen met een tent van 48 op 64 meter. Dat is bijna zo groot als een voetbalveld! In de winter speelt Circus Krone is een van de zeldzame actieve stenen wintercircussen. Eentje zoals het Cirque d'Hiver Bouglione in Parijs. Maar dan van Krone en in München...
Op hun popcorn zakjes houden een august en een witte clown de kroon van Krone vast met hierop hun lijfspreuk: 'uw plezier onze aspiratie'
Ik moet je zeggen dat het echte circus zich hier aan je onthuld. Niet enkel circus voor de trucjes maar de grootsheid en compleetheid van alles. Het verstopte artiestendorp, de tentoongestelde wagens met popcornventers en Heidi die heiße Würste verkoopt.
De vele toeschouwers, het orkest die je in de oren fluit, De gigantisch koperen bel die ze luiden na de pauze, de aanwezigheid van leeuwen, tijgers en bovenal een gigantische manege paarden. Alles geeft je een glimps van wat het circus ooit is geweest.
Het werd rap duidelijk dat de kans om een witte clown en een august te zien gering was. De clowns hadden namelijk hun grote schoenen ingeruild voor harige poten. Op hun hoofd stond niet langer een sierlijk vilten hoedje maar elk van de drie had een masker op. Het clown trio Without Socks waren gekleed als de mascottes van het Circus met een grote C. In de vorm van een leeuw, een paard en een olifant.
De eerste farce die ze uithaalden had meteen een dubbele functie. Aangezien dit circus een grote hoeveelheid dieren de tent in haalt is de piste gevuld met zaagsel. Zo lopen de paarden geen blessures op en het is ook makkelijker de geurige vlaaien te verwijderen. In de zomer brengt dit zaagsel echter een grote stofwolk met zich mee. Om dit te voorkomen bevochtigen ze het zaagsel met water. Dit was natuurlijk het werkje van mascotte olifant die vanuit zijn slurf de piste nat regende. Publiek en spreekstalmeester inclusief.
Het clowntrio Without Socks vervulde de functie van een clowntrio. In het begin van de voorstelling is dat het publiek opwarmen. Doorheen de voorstelling komen ze dan enkele keren terug om rust te brengen na de dierennummers en om tijd te geven om acrobatische nummers voor te bereiden.
Doorheen de hele voorstelling echter droegen deze clowns enkel dierenpakjes. Soms in de vorm van een groot masker met weelderige manen. Anders als simpel petje. Dat lijkt me raar want op de website van Krone verklaren ze dat ze de tent veranderen in een gouden paleis uit de jaren 20. Jammer dat er in de hoogjaren van de wereldbekende witte clown Umberto “Antonet” Guillaume (1872-1935) geen slons van een august of een sierlijke witte clown in de piste kwam gegaan.
Bij het volgende introductiestukje van ons clowntrio ging het personage dat de leeuw speelt in een kooi zitten. Deze was voor iedereen toegankelijk vooraan de piste. Het paard en de olifant nodigden de kinderen uit om dichter bij de leeuwenkooi te komen.
Ze mochten de leeuw zelfs strelen.
Door de aanwezigheid, het gegrom en de geur van echte leeuwen was de illusie voor de kinderen compleet en zo vervult het circus dromen. Want wie van ons wil niet eens in de lange zachte manen van een majestueuze witte leeuw strelen?
Toen de leeuw, perfect getimed met de muziek, ineens zijn agressieve gevaarlijke kant liet zien stoven de kinderen uit elkaar. Chaos, verwondering en schaterlach in de chapiteau.
Beter kan het niet.
De volgende clown die we zagen kwam ook uit een ander tijdperk. De periode waar deze clown zich heeft ontwikkeld komt na de Frans-Pruisische oorlog van 1870. Het gaat om de laatste incarnatie van de oude Britse pantomime: de acrobatische pantomime.
Aleksandr Batuev werd aangeleverd in een schattig rood cadeau-doosje met rond zijn kop een schone witte strik gestrikt. Hij deed wat pantomimes best doen: Pantomime. Het acrobatisch stukje kwam later.
Op dat moment creëerde hij namelijk een poëzie. Want kunstruiters, de grondleggers van het circus, kwamen de piste in gereden.
Na teder afscheid van deze grondleggers mocht de mime eindelijk die vervelende strik van zijn hoofd verwijderen om hem in bochten te wringen waar ik zelf een beetje bang van werd. Het is een vak apart, de acrobatische pantomime.
Na enkele paardennummers en koorddansers hoog in de nok van de tent, bracht het trio Without Socks een klassieke entree. De Foto-entree.
Ook hun volgende entree was een klassieker uit het circus. Het menselijk kanon!
Tal van entrees en acts zijn hiermee gemaakt.
Momenteel staat het wereldrecord om een mens af te schieten op negenenvijftig meter en vijf centimeter. Maar ondanks hun vele pogingen komen weinig clowns in de buurt van dergelijke afstand.
Wist je dat het eerste menselijk kanon in 1877 een veertienjarig meisje afschoot? Zazel, Rossa Matilda Richter. Wat een heldin!
Een iets is zeker, het menselijk kanon is een van de wonderen die het circus heeft voortgebracht.
Samen met de vliegende olifant, de lijger en de teeuw.
Na de pauze werden we opnieuw op een ontwikkeling van de witte clown getrakteerd. de acrobatische clown. Ditmaal niet op één stuk maar op een hele troupe trampoline springende gekkerds.
Dat paste wel in het kleedje van de show want de kostuums waren wondermooi.
Ook ons bekende trio brachten nog een klassiekertje. Ook ditmaal op hun manier.
De zoemende mug, zo heet de entree.
Een van de clowns ligt te slapen en rond zijn kop beginnen plots twee muggen te vechten om zijn bloed. Een van de muggen is een olifant met vleugels en een eendenfluitje in zijn mond, de andere een piepend paard met vleugels.
Ik kan wel geloven hoe irritant het is wanneer dat rond je kop vliegt. Het verbaasd me dan ook niets dat er honderduit in het rond geklopt werd met een krant.
Het laatste soort clown die we in Krone te zien kregen was ook een soort op zich. De clown in kwestie is zo'n babbelaar die aan honderd per uur de grootste onnozeliteiten uitkraamt zodat je er krampen van krijgt. Door zijn gebruik van de ene gadjet -of prop zoals we die noemen- na de andere krijgt hij duidelijk een plaatsje tussen vele Amerikaanse 'prop-clowns' maar dan met Duitse Subtilität.
Steve Eleky draagt echter geen te grote schoenen en heeft geen rode neus. Onverklaarbaar is de kilt zeer populair bij 'nieuwe' clowns. Grappig is hij wel.
Tot zover de diversiteit aan clowns van het circus Krone. Een pad van oud naar nieuw. Een evenwichtsoefening tussen traditie en moderniteit.
Zeer interessante materie.
