Zundag

Het valt soms tegen om artikels te schrijven terwijl ik met Circus Tik Tak, het circus van mijn leermeester Marquis Pauwels op weg ben. Om het in termen van de werkende bevolking te zeggen: de werkdruk is hoog.

Om zondag 20 september als voorbeeld te nemen.

Het was zo’n dagje dat de haan me om zes uur al wakker kraaide terwijl ik pas om twee uur de volgende ochtend doodvermoeid in mijn bed kroop.

Een zondag ochtend in het reizende circus is steevast: wake-up, make-up en Showtime. Om 10u staan we klaar om het eerste publiek te ontvangen. Afhankelijk van hoeveel je je verslaapt is er nog net tijd voor straffe koffie en een stevig ontbijt vol proteïnen. Want om elf uur klinken de trompetten die de voorstelling inleiden.

Op zondag zet iedereen zich schrap.

Pauze? Na de eerste show om 12u30 wordt de façade ingeladen, alle barrières en vlaggen aan de ingang worden al in een van de vrachtwagens geladen. Dan is het rap een potje koken om de rest van de dag door te komen. Eenmaal dat gedaan is kan je je maar beter reppen om je caravan en vrachtwagen klaar te maken voor vertrek. Ook moeten de kabels en tuinslangen opgerold worden. Want na de tweede voorstelling is daar geen tijd meer voor.

De tweede ronde

Om 13u staan we weer klaar om met een gepolijste glimlach het tweede publiek van de dag te ontvangen. De verplichte mondmaskers geven een extra touch aan die gepolijste grimas. Tijdens de pauze van de tweede voorstelling wordt de bar dichtgeklapt. Klaar voor vertrek. De show is ervoor voorzien dat we tijd hebben om al tijdens de voorstelling onze attributen in te laden.

Na de voorstelling is het alle hens aan dek. Het publiek wordt rapper dan gewoonlijk buiten geveegd en onmiddellijk gaan de zijflappen of entourages van de tent naar beneden. De magie van het circus verdwijnt op slag door het daglicht. Clown schoenen worden ingewisseld voor schoenen met een metalen punt en nog half geschminkt gaan alle artiesten van start. Rond 20u ligt de tent netjes opgeplooid op zijn aanhangwagen en worden de opleggers gesloten. Het circus is klaar voor vertrek.

Het traditioneel circus is qua taakverdeling ook best traditioneel te noemen. De mannen zorgen dat de tent en de tribunes op- en afgebouwd wordt terwijl de vrouwen zorgen voor de versieringen, de doeken en de verkoop van popcorn en suikerspinnen. Het is ook hun taak om eten te maken en de caravan proper te houden. Als de circuskinderen nog niet getrouwd zijn, dan doet de mama dat. Vroeger dacht ik ook dat het mijn mama haar hobby was om mijn kamer op te ruimen maar naar 't schijnt is dat niet waar…

Elke week loop ik te vloeken want iedereen is mij aan het opjagen omdat ik mijn afwas nog veilig moet stellen. Wat mis ik mijn mama dan.

Na een laatste check-up van de wagens gaat de karavaan op weg naar de volgende plaats. 20 september was dat zo’n 85 kilometer verder. Aan 70 tot 80 kilometer per uur duurt dat wel even. Aangekomen in het volgende land (zo wordt in het circus gezegd voor elke plaats waar we staan) wordt al het materieel direct op zijn plaats gezet.

Daarna spring ik met Marquis in de vrachtwagen om terug te rijden naar de vorige plek om zijn woonwagen op te halen. Die tijd is voor mij bijzonder leerrijk. We praten over het leven, over clownerie, politiek en onnozelheden. We zingen voluit en geven ook stilte een ruimte. Marquis is uniek. Het is me een eer om zo dicht met een levende legende te kunnen werken. Weinigen kunnen voorstellen wat hij in zijn leven heeft uitgespookt. Om enkele details op te noemen zat hij als kind op de schoot van clown Grock, een van de beste clowns ooit. Ook met Achille Zavatta, nog zo’n legende, had hij een persoonlijke relatie.

Tegen 1u30 kwamen we aan in Landen. Maar dan moest ik nog mijn kabels trekken om electriciteit in mijn caravan te hebben. En ook mijn tuinslangen werden nog uitgerold om ‘s anderendaags een warme douche te nemen. Nee, niet ‘s morgens, want dan begon de opbouw van de tent. Om 9u precies. Om 14u stond ik eindelijk onder een stomende douche. De rest van de dag hadden we een welverdiende rust.

De hele evenementensector kreunt onder de Corona maatregelen. Maar nu we voor 200 man mogen optreden is het circus is blij. Voor corona hadden we regelmatig maar vijfentwintig man in de tent. Die social distancing ging wel goed. Maar nu alles dicht is, zit er gemiddeld honderd man in de Chapiteau. Waarschijnlijk omdat het circus een van de eerste evenementen zijn die opnieuw toegankelijk zijn.

Hopelijk blijven deze gevolgen wat nazinderen. Want nu krijgen we eindelijk voldoening van al het werk die we doen. Alle labeur vergeten we met een volle tent. Want we trotseren weer en wind om panelen langs de weg te plaatsen en flyers in de bussen te steken. Enkel en alleen omdat jij naar het circus zou komen. Enkel en alleen voor het applaus na afloop van de voorstelling.

Leve het circus